Veel christenen die homoseksuele vrienden of familieleden hebben kennen de worsteling wel. Kan ik nog wel vrienden zijn zonder nep te doen of hoe uit ik mijn liefde naar deze mensen als ze denken dat ik ze afkeur? Is het wel acceptabel of liefdevol om het eens te zijn dat homoseksualiteit een zonde is. Veroordeel je die persoon dan niet? Want zelf zijn we ook lang niet perfect.

Drie vragen in een verpakt

Om hier iets zinnigs over te kunnen zeggen is het handig om dit vraagstuk te ontleden. Drie vragen die hierbij kunnen helpen zijn: 1) Wanneer is iets een zonde? 2) Kun je van iemand houden en tegelijkertijd zijn/haar gedrag zondig vinden? 3) Wat is het juiste om te doen als iemand (om wie je geeft) zonde heeft in zijn of haar leven?

Gods morele wil

Door de openbaring van Gods Woord (de Bijbel) weten we wat de morele wil is van God. God heeft de mens wetten gegeven als een handleiding hoe Hij wil dat we leven. Als we dat doen dan zullen we de personen worden zoals Hij dat bedoelt heeft, lijkend op Jezus. De waarheid zoals God geopenbaard heeft in de Bijbel is niet gebaseerd op onze mening of liefde naar anderen. God heeft zelf bepaald wat juist is en wat niet. Je kunt het er niet mee eens zijn, maar betekent nog niet dat een bepaalde zonde geen zonde meer is in de ogen van God. Je kunt je morele standaard verlagen zodat je zelf beter voelt als je zondigt tegen God, maar betekent niet dat je niet gezondigd hebt in de ogen van God. Dit geldt niet alleen als we over homoseksualiteit hebben.

Kiezen tussen liefde en waarheid

Kun je van iemand houden en tegelijkertijd zij/haar gedrag afkeuren? Als je kinderen hebt dan zul je dit principe wel makkelijker snappen. Stel dat je kind iets verkeerds heeft gedaan, bijvoorbeeld een gum gestolen van een klasgenoot. Wat is het juiste doen als ouder? De meesten zullen wel ermee eens zijn om het kind terecht te wijzen (zeggen dat stelen fout is en gum teruggeven aan klasgenoot). Maar zul je dan minder van je kind gaan houden nu ie iets verkeerds heeft gedaan? Hopelijk niet. Als je echt van je kind houdt dan vertel je de waarheid en blijf je van hem/haar houden. We moeten liefde niet verwarren met tolerantie of acceptatie. Dat kom je regelmatig tegen in de media als het over homoseksualiteit gaat. Maar wat is liefde als je nooit de waarheid vertelt? Is dat nog wel liefde te noemen? Stel dat je niets zegt over het stelen van je kind omdat je hem/haar wilt accepteren is dat nog wel liefde? We vinden dat liefde en waarheid gepaard moeten gaan. Alleen maar de waarheid vertellen is kil en wettisch, maar alles accepteren en geen waarheid vertellen is schijnheilige liefde of neppe tolerantie op z’n best.

Liefde en waarheid gepaard

De manier waarop je de waarheid vertelt maakt veel uit. Als je de manier van uiten van sommige christenen hoort of leest dan is het heel goed te begrijpen waarom homoseksuelen zich gekwetst of beledigd voelen. Het is aangeraden om de waarheid in liefde te vertellen. Laten we niet doen alsof homoseksualiteit de allerergste zonde is. Laten we ook niet een toon aanslaan alsof we zelf superieur of betere christenen zijn. We hebben allemaal Jezus nodig en zitten in hetzelfde schuitje. We worstelen allemaal met zonde, sommigen worstelen met seksualiteit, anderen worstelen weer met andere dingen.

Conclusie

Het is zeker mogelijk om homoseksualiteit zondig te vinden en tegelijkertijd van iemand te houden. God is namelijk degene die bepaald heeft wat zondig is en wat niet. Onze verantwoordelijkheid is om dat uit liefde en met liefde de waarheid te vertellen aan mensen om wie we geven.